Groep 8 vliegt uit!

De laatste dagen in groep 8 vlogen voorbij. Na het kamp konden we nog een 3 dagen oefenen voor de musical en toen begonnen de optredens. Wat was het leuk en spannend! We hebben in totaal wel 7x opgetreden. Als je lang geoefend hebt is het fijn om de voorstelling vaak te mogen spelen en aan veel mensen te mogen laten zien. Nog best laat besloten we een extra voorstelling ’s avonds te doen, zodat ook oudere broers en zussen konden komen kijken. Normaal gesproken zijn zij erbij op de afscheidsavond. Door de geldende maatregelen was daar nu niet genoeg ruimte voor. Er kwamen toen meer wensen van beste vrienden en vriendinnen. We hebben met de klas overlegd en konden zo ieders wens uit laten komen. Die extra avond bleek heel belangrijk. Super trotse broers, zussen en vrienden hebben we gezien waar soms zelfs de tranen van trots in de ogen stonden. Carla, al jarenlang onze grote knutselhulp en oma van Brian kwam samen met opa ook kijken. Aan het eind verraste zij de kinderen met een cadeautje uit haar hart (zie foto). De kinderen hebben allemaal een plaatsje in haar hart gekregen en kregen een handig cadeautje voor op het VO. Wat lief!

Elk publiek reageert weer anders en de spelers voegden elke show nog weer wat toe aan hun acteerprestatie. Bij de eerste show rolden bij mij al dikke tranen over mijn wangen. Tranen van trots en dankbaarheid. Het zien van 28 compleet verschillende prachtige en krachtige kinderen in 1 grote musical is echt bijzonder. Voor mijn gevoel bereik je met zang en dans de hoogste vorm van afstemming en verbinding en dat was maximaal te zien. Ieder kind zat in zijn rol en liet daarbinnen toch ook het stuk eigenheid van het kind zelf zien. Tranen vertellen hoe mooi je het hebt gehad samen. Ik heb ze de afgelopen dagen dan ook rijkelijk laten rollen over mijn wangen. 

Naast de optredens waren we druk met het typen van opstellen over ons jaar in groep 8 (dat is een hele lange zoals je je wel kunt voorstellen, want we hebben veel meegemaakt!) en over het kamp, waar we nog volop van nagenieten. Het kampverslag van Adrie is in een ander bericht in de nieuwsbrief te lezen. Daarnaast werden er nog tekeningen gemaakt voor mensen die de kinderen wilden bedanken. Er was ook tijd voor een spelletje tussendoor of even buiten spelen.

We bespraken hoe een ieder naar het naderde afscheid keek. De één zag er erg tegenop en had meteen de tranen in de ogen, wetend wat je nu hebt en onwetend over hoe het op de nieuwe school zal zijn. De ander had al veel zin in de nieuwe school en voelde zich er helemaal klaar voor! Door dit met elkaar te delen begrijpen we elkaar beter en kunnen we in die laatste emotionele dagen handiger met elkaar omgaan. De kinderen zitten al weken/maanden met 2 scholen in gedachten. Het Kleurenorkest waar alles bekend en vertrouwd is en die leuke nieuwe school, waar nu veel nog onbekend en onduidelijk is. Dat doet natuurlijk wel wat met je. Doordat ik Het Kleurenorkest moet verlaten zit ik met hetzelfde en voel ik extra met ze mee. Het is best een klus. We genoten daarom nog even extra van al het fijns op Het Kleurenorkest. Bijna alle kinderen hebben inmiddels kennisgemaakt op hun nieuwe school en een deel of al hun hele nieuwe klas gezien. Natuurlijk hebben zij ook hun mentor ontmoet. Voor de één was het een heel fijn begin en de ander raakte er juist weer extra geëmotioneerd van.

Maandag mochten we toch nog een laatste techniekles bij meester Bor doen. Hij regelde voor ons dat het toch door kon gaan! Iedereen mocht zelf een onderdeel kiezen en vooral lekker gaan genieten. Er werden torens van Kapla gebouwd. Zelfs de Kapla van de BSO was nodig want de hoogste torens ooit werden gemaakt. Er werd ook gefiguurzaagd: Woezel en Pip! De waterpomp kon gebruikt worden voor ontdekken met water en zo was dit een heerlijk begin van onze maandagochtend. 

Dinsdag was er dan eindelijk de afscheidsavond en dus het optreden voor de ouders. Collega’s hadden de zaal gezellig versierd met slingers, ballonnen, tafelkleedjes en vaasjes bloemen. De zaal zat al snel propvol en ook juf Els kwam kijken. Ze werd door veel kinderen direct verwelkomt met een dikke knuffel. Het team paste helaas niet meer in de zaal. Meester Bor had een livestream geregeld en er waren comfortabele banken in een lokaal gezet. Zo kon iedereen van de voorstelling genieten. De kinderen waren voor deze avond het meest zenuwachtig. Wat hadden ze er een zin in om de show eindelijk aan hun ouders te laten zien. De één had thuis al veel verteld over de musical en anderen hadden werkelijk alles geheim gehouden. Tijdens de show waren hier en daar zakdoekjes nodig. Daar waren ze weer... tranen van trots! Staat je kind daar opeens een solo te zingen of rappen in de microfoon! Of laat je kind zich volop in de schijnwerper zien en luid en duidelijk horen. Kippenvel... Bij het eindlied stroomden de tranen volop. Bij ongeveer de helft van de gezinnen nemen niet alleen de kinderen, maar ook de ouders, afscheid van Het Kleurenorkest. Er wordt dan een periode afgesloten: geen kinderen meer op de basisschool en nu alleen nog op het VO en hoger. Voor andere ouders was dit juist het eerste kind wat de basisschool verlaat en dan breekt er een nieuw tijdperk aan. Zo beleeft een ieder deze avond op zijn eigen manier. Voor broertjes en zusjes die bij eerdere voorstellingen kwamen kijken kwam er ook het besef dat de oudere broer of zus straks niet meer op dezelfde school zit. Dat kwam bij sommigen hard binnen. Een dikke knuffel en wat tranen en nog een extra knuffel waren dan echt nodig.

Na afloop van de musical vertelde ik over elk kind het moois wat wij op school hebben mogen zien. Ze kregen een tasje mee, gevuld met leuke gadgets en het bekende jaarboek van groep 8, wat dit jaar extra dik is en bijna 60 dubbelzijdige pagina’s telt! Alle herinneringen blijven mooi bewaard in dit boek vol foto’s, verhalen en bladzijdes van de kinderen zelf. De kinderen werden toegezongen door alle meesters en juffen en startten zelf een polonaise door de zaal. De school kreeg van de ouders en kinderen 2 prachtige cadeaus. Het ene cadeau is een vogelhuisje waar allemaal kleine vogeltjes van vingerafdrukken van de kinderen op staan. Er is een spiegeltje in gemonteerd zodat je heel makkelijk en goed kunt zien wat er in het huisje gebeurt. Het andere cadeau was een prachtige stoeptegel met een gouden ster en alle namen van de kinderen erop. Zo worden we vereeuwigd op het plein en kan er nog vaak aan ons teruggedacht worden. Aan het eind van de avond mochten de kinderen over de rode loper door een erehaag van leerkrachten lopen en hun weg naar huis vervolgen. Eerst werd er nog volop geknuffeld en werden Maaike en ik enorm in het zonnetje gezet. Zoveel liefdevolle woorden, kaarten, knuffels, cadeaus... om stil van te worden.

Wat hebben we genoten van 28 mooie kanjers vol talent en kwaliteit. We zijn nieuwsgierig hoe zij hun weg verder vervolgen. We komen elkaar vast nog wel tegen. We hebben een heel jaar van en met elkaar mogen leren en zijn samen enorm gegroeid. De liefde voor elkaar was zo voelbaar deze avond! Ik ben dankbaar voor het vertrouwen en de hulp van ouders, het voelde als samenwerken naar het hogere gezamenlijke doel. De kanjers van groep 8 zijn klaar om uit te vliegen en een prachtige toekomst tegemoet te gaan!